گرفته بوی تو را خلوت خزانی من

    غزل برای تو سر می برم،عزیزترین!

    اگر شبانه بیایی به میهمانی من

    چنین که بوی تنت در رواق ها جاری است

    چگونه گل نکند بغض جمکرانی من؟

    عجب حکایت تلخی است ناامید شدن

   شما کجا و من و چادر شبانی من؟

   در این تغزل کوچک،سرودمت ای خوب

   خدا کند که نخندی به ناتوانی من

    به پای بوس تو آیینه دستچین کردم

    کجایی ای گل شب بوی بی نشانی من؟

 (سعید بیابانکی)